Toen ik afgelopen zondag, ondersteund door een bak koffie en gewapend met een fotocamera, mijn weg maakte naar het plaatselijke busstation kropen de Salamancaanse feestbeesten net hun bedje in. Helaas voor mij ligt het busstation helemaal aan de andere kant van de stad en mocht ik best vroeg mijn bedje verlaten om mijn bus te halen. Elke zondag vertrekt er een bus rond 8:30 uur vanaf het busstation richting Segovia. De busreis van ongeveer 2,5 uur biedt de mogelijkheid om nog even wat slaap in te halen, gelukkig maar.
Eenmaal aangekomen in Segovia zijn wij al snel, na het ophalen van de stadskaart bij het tourist office, naar de grote touristische trekpleister van het stadje vertrokken. Geen bezoek aan Segovia kan voorbijgaan zonder even met open mond het schitterende aquaduct te aanschouwen. Dit prachtig bewaard gebleven aquaduct is een van de vele Romeinse monumenten die de stad herbergt. Het Romeinse aquaduct van de keizer Trajanus, uit de 1e eeuw, loopt ca. 28 m hoog door een deel van het centrum. De constructie bestaat uit 160 bogen, deels in twee verdiepingen, van granieten blokken. De lengte van het aquaduct is 728 m, en het maakte onderdeel uit van de 16 km lange waterleiding tussen Ríofrío en Segovia.
.JPG)
Na onze geheugenkaartjes volgeschoten te hebben met foto's zijn we richting het stadscentrum vertrokken: Plaza Mayor. Dit gezellige plein vormde afgelopen zondag het podium voor een vrij eigenaardig festival. Het was mijn eerste kennismaking met de 'gigantes y cabezudos' die onderdeel zijn van veel stadsfeesten in Spanje. De 'gigantes' (reuzen) zijn holle poppen van een paar meter hoog met papierstuc armen en hoofden. De rest van het lichaam wordt bedekt met kleding. De structuur van de pop is gemaakt met hout of aluminium. De pop wordt van binnenuit door iemand bestuurd, bijvoorbeeld tijdens de traditionele dansen tussen twee 'gigantes' (een mannelijke en een vrouwelijke) op muziek van een lokale drumband. De poppen vertegenwoordigen meestal belangrijke figuren uit de geschiedenis van stad (oprichters, burgemeesters, etc.). Dan hebben we nog de 'cabezudos' (groothoofden) dit zijn figuren van menselijke grootte met een ontzettend groot papierstuc hoofd. Het individu dat de cabezudo speelt, houdt in een hand zijn hoofd vast en in zijn andere hand een kleine bezem of zweep die hij of zij gebruikt om voornamelijk kinderen en jonge vrouwen mee bang te maken en tikken mee uit te delen. Ook het groepje Tía Tula studenten, waar ik mee naar Segovia was vertrokken, heeft de tikken van deze 'cabezudos' niet kunnen ontlopen. Wegrennen voor deze 'cabezudos' was met 37ºC op de termometer al vrij snel een zware opgave.
Na het bezoek aan het Alcázar zijn we weer naar het stadscentrum vertrokken om even bij te komen van alle indrukken en het weer. Veel tijd hadden we niet meer, de bus terug naar Salamanca zou om 6 uur vertrekken. Helaas beschikten we rond deze tijd nog niet over de eetlust om 'cochinillo' te bestellen bij een lokaal restaurant. Dit typische gerecht uit Segovia is zeker geen aanrader voor de vegetariërs. Het gerecht bestaat uit een geroosterd speenvarken dat in zijn geheel geserveerd wordt.Al met al was ons bezoek aan Segovia zeer geslaagd. Zo'n uitstapje is een uitstekende mogelijkheid om medestudenten beter te leren kennen, Spaans te oefenen en meer over de Spaanse cultuur te weten te komen. Zeker een aanrader voor eenieder die voor langere tijd Salamanca verblijft.
